در روزی و روزگاری زندگی میکنم که تمام آرزوهام رو فراموش کردم.
چیزی نمیخوام و یادم نمیاد چیا میخواستم. اصلا، انگار تمام چیزهایی که میخواستم رو هیچوقت واقعا نخواسته باشم.
زندگی میکنم چون همه این کار رو میکنن و خب، روز رو شب نکنیم، شب رو روز، پس چه کنیم؟
کتاب میخونم، فیلم میبینم ولی فقط کتاب میخونم و فیلم میبینم.
چیزی رو واقعا تماشا نمیکنم، نمیفهمم و گوش نمیدم.
چی به سرمون میاد که حتی نمیتونیم بفهمیم ریشه‌ش کجاست که بسوزونیمش.
امشب در ادامه فرار چند روزه‌م از پلی‌لیست تکراری‌م، رفتم سراغ چاووشی. آهنگ‌هایی که توی روزهای دانشگاه زیاد میشنیدم.
یادم افتاد که چقدر زنده بودم اون روزها، که زنده بودن چه شکلی بود.
که آینده رسیده و من جامونده‌م توی روزهای رفته.
#دلی
